Zakaz pracy- Dekady zaniedbań- Dajcie żyć!

Podziel się wpisem:

W sobotę 19 listopada w Warszawie protest rodziców i opiekunów osób z niepełnosprawnościami. Od wielu naszych przyjaciół fundacja Dzielna Matka otrzymuje słowa i wyrazy współczucia. – Mimo, że od kilku lat mam bliższą styczność z niepełnosprawnością, to nie miałem pojęcia o tak chorych przepisach! Protest jest jak najbardziej zasadny! Szczególnie, żeby uświadamiać.

Dołączamy do protestu!

Absurdalne przepisy. Na Wielkiej Gali Integracji potwierdził to Paweł Adam Wdówik – pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych. Jak wspomniał dekady zaniedbań, o których nie miał pojęcia. Ale też,że mają świadomość i będą to zmieniać. I co z tego wynika?

Niepełnosprawność nie jest równa innej niepełnosprawności, zwłaszcza w obecnym systemie orzecznictwa.

Środowisko rodziców i opiekunów osób z niepełnosprawnościami jest tak podzielone, że ciężko rozmawiać merytorycznie. Przypomnijmy jak było kilka lat temu. Podziały są znane temu środowisku już od 2014 r., wtedy tak samo w postulatach zostały pominięte matki emerytki i matki na EWK. Jedna z tamtych kobiet powiedziała do tych matek: „Zostawiamy wam materace w sejmie, możecie sobie protestować”. Nigdy nie było w tym środowisku solidarności i zawsze ktoś był pokrzywdzony przez interes większości.

Ato wszystko dlatego, że nikt nie podejmuje się działań merytorycznych, profesjonalnych zmian. Tylko działa albo jedna albo druga partia. Każdy polityk potrzebuje narzędzi i dramaturgii, co właśnie widać. Widać , że do protestu wkradła się polityka. A niepełnosprawność jest niezależna od polityki. Chore dziecko jest niezależne od opcji politycznej.

Postulaty

Pod chwytliwymi hasłami o możliwości pracy przemyca się inne postulaty. Postulaty, które pomimo zgłoszenia przez liczne grupy, wykluczają innych.

Przykłady można mnożyć.

A jak została rozwiązana w tych postulatach kwestia matek (opiekunów), które nigdy nie będą mogły „dorobić”choć bardzo by chciały?

Nie jest to sprawiedliwe wobec tych dotkniętych najcięższymi niepełnosprawnościami swoich dzieci. Nie powinno być zgody na to, że opiekun ciężko chorego dziecka, leżącego, karmionego pegiem, które jest „odsysane” etc. dostaje ŚP w wysokości ok. 2000 zł. i opiekun dziecka, które wymaga szczególnej opieki ale jednak przebywa w szkole+świetlicy albo w internacie, pobiera ŚP takiej samej wysokości.

Dopóki opiekunowie nie zaakceptują tego, że każda sytuacja jest inna i każdy opiekun nie może być traktowany tak samo, dopóty nie będzie dobrze w tej kwestii.

Dopuszczenie do podjęcia pracy zarobkowej przez opiekuna pobierającego świadczenie w zakresie podobnym jak w wypadku innych świadczeń.
Zniesienie zakazu pracy zarobkowej dla osób pobierających świadczenia opiekuńcze.
Zrównanie świadczeń dla wszystkich opiekunów zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 (sygn. akt. K 38/13).
Wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2014 roku w sprawie świadczeń dla opiekunów znacznie niepełnosprawnych osób dorosłych poprzez wprowadzenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego bez względu na to, kiedy powstała niepełnosprawność podopiecznego.
Wydłużenie okresu składkowego z tytułu pobierania świadczenia pielęgnacyjnego (obecnie to 20 lat dla kobiet, 25 lat dla mężczyzn).
Przedłużenie okresu wypłaty świadczenia po śmierci OzN.
Podwyższenie kwoty zasiłku pielęgnacyjnego, która powinna podlegać corocznej waloryzacji, jak ma to miejsce w przypadku świadczenia pielęgnacyjnego.
Ciągłość orzeczenia oraz wynikających z niego uprawnień do wydania przez komisję kolejnego orzeczenia pod warunkiem złożenia wniosku w ustawowym terminie.
Zaniechanie wydawania krótkoterminowych orzeczeń o niepełnosprawności dla osób z niepełnosprawnościami nierokującymi poprawy na rzecz orzeczeń dożywotnich i długoterminowych.
Podwyższenie kwot najniższej renty socjalnej, renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i renty rodzinnej.
Zwiększenie finansowania Środowiskowych Domów Samopomocy typu D (placówek dziennego pobytu dla dorosłych, niesamodzielnych osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi, w tym z autyzmem), przynajmniej do poziomu subwencji oświatowej dla ucznia z niepełnosprawnością.
Odpowiednio wyższe wsparcie finansowe opiekunów wspierających więcej niż jedną OzN.
Dla wymagających szczególnego wsparcia dorosłych osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi, w tym z autyzmem, jak najszybsze (z uwagi na wiek ich opiekunów) utworzenie form wsparcia całodobowego, uwzględniającego zasady deinstytucjonalizacji:

małe (do 12 osób) specjalistyczne domy stałego pobytu w środowisku lokalnym, z odpowiednim do potrzeb i stałym finansowaniem;
dla osób bardziej samodzielnych tzw. mieszkania wspomagane ze wsparciem dostosowanym do indywidualnych potrzeb.