Król horroru nie zawsze straszy

 Stephen King kojarzony jest przede wszystkim z powieściami grozy, przez to jednak często zapomina się o jego talencie w konstruowaniu wątków obyczajowych. Dziś przypomnę Państwu powieść ,,Joyland”.

    Młody Devin Jones podejmuje się pracy w lunaparku zwanym jako Joyland. Perturbacje sercowe sprawiają, że Jones w całości oddaje się pracy i po jakimś czasie okazuje się, że jest do niej wprost stworzony.

Niestety, Joyland to miejsce, które wiąże się nie tylko z radością zwiedzających i zgranym zespołem pracowników, ale też z brutalnym morderstwem sprzed lat.

    W czasie swojej przygody z Joylandem Devin spotka sympatycznego chłopca, któremu choroba wkrótce odbierze życie. Wraz z mamą dziecka postanawiają przygotować mu niezapomniany dzień w Joylandzie.

    ,,Joyland” nie jest horrorem, King nie straszy tu potworami czy upiorami, nawet obecny w książce duch nie jest czarnym charakterem. Książka jest pełna nostalgii, dopiero pod koniec pojawia się akcja i poczucie zagrożenia. Mimo, iż  rzeczona powieść sytuowana jest w nurcie fantastyki, można ją również określić mianem obyczajowej: pierwsze skrzypce grają tu bohaterowie i łączące ich relacje. Co więcej, mimo niespiesznego tempa narracji ,,Joyland” nie nuży i najzwyczajniej w świecie wciąga.

    Wątek Mike’a, nieuleczalnie chorego chłopca jest jednym z najbardziej poruszających w twórczości Stephena Kinga. Dziecko mimo osłabienia i świadomości swojej sytuacji jest radosne, ciekawe świata i nie narzeka na swój los. Zamiast rozpaczliwie chwytać każdą chwilę woli cieszyć się z każdego dnia oraz ze spokojem i godnie cieszyć się chwilą.

    Tą powieścią Stephen King zwraca uwagę na problem niepełnosprawności, która przedwcześnie kończy życie ludzkie. Choroba, której zwieńczeniem jest śmierć to temat bardzo prawdziwy i bliski wielu osobom. Pisarzowi trzeba przyznać, że podchodzi do niego w elegancki i taktowny sposób. Nie lukruje rzeczywistości ani nie kusi happy endem, jednocześnie pokazuje radość życia na przekór perspektywie śmierci i dziecięcą pogodę ducha.

Polecam nie tylko ciekawym łagodniejszego oblicza króla horroru.